top of page
Ara
  • Halil İbrahim Peşmen
    • 20 Şub
    • 1 dakikada okunur

Bauhaus Mimari

Bir ölümü doğuruyorum her gün

Binalar göğü karışlıyor

Her daire insan avcısı

Adam altmış yıl

Mühendis mezarına yabancı


Sana kalan amerikan bir çivi

Tabuta çal dur

Dört artı iki, manzara sürpriz

Mezar tanıdık betonarme


Kabeyi gölgeleyen yığın

Aynı mimari, aynı sızı

Made in USA


Halil İbrahim Peşmen

54 görüntüleme1 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

Kendimi sokağa atmak istiyordum. Kulaklığı şöyle takayım, Allah vere de şarjım ola. aşağı sokaktan sahile insem. Kapşonu çeksem, yağmur da yağsa. Allah vere de yağmur yağsa. Yağdıkça daha depresif olu

Kısalı uzunlu çubukların birbiriyle olan yarışlarına hayatımı sıkıştırmak istemiyorum. Hatırlıyorum. Bir gün anamın evinde otururken tik tak sesi beynimin en uç noktalarında yankılanıp tümüyle bedenim

(“Senin neyin var?” “Gördüğünüz gibi, Fyodor Naumoviç, öldüm ben…” “Ne zaman?” “Yarın akşam yemeğinden önce.” “Ne tuhaf şey! Neden ölmeden geldiniz Yarın akşam yemeğinden sonra getirirlerdi sizi.”) (M

bottom of page